Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Krzyżacy 1410 tom II 063.jpeg

Stosy białych ciał. Nie został nikt, oprócz nikczemnych co uciekli.
 — Wielki Mistrz, Ulryk? — pytał zakonnik.
 — Padł na ostatku, gdy już nic nie było do czynienia, tylko umiérać.
 Okrzyk stłumiony wyrwał się z piersi zakonnika.
 — Wielki komtur? — pytał osłabionym głosem.
 — Leży przy nim.
 — Wielki marszałek? Wallenrod...
 — Jest z nimi.
 — Schwarzburg nasz szatny?
 — Zginął śmiercią rycerską.
 Zakonnik nie śmiał pytać, głowa mu opadła na piersi, wstał z siedzenia i padł na nie.
 — Podskarbi Merheim?
 — Zabity.
 — Komturowie? komturowie? — począł, jakby litości domagając się, wołać starzec. — Helfenstein...
 — I on i jego żołnierze wyginęli do ostatniego.
 — Zkąd-że ty wiész?
 — A! obchodziłem pobojowisko, patrzyłem, gdy odzierano trupy.