Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Krzyżacy 1410 tom II 203.jpeg

 — Czegóż chcecie? co dajecie nam? — rzekł Witold.
 — Ja wam przynoszę Żmudź waszą, oddajemy ją, nie królowi, ale wam, za to tylko, abyście od Jagiełły odeszli i nie pomagali do zupełnéj zagłady chrześciańskiego, szpitalnego Zakonu.
 Witold uśmiechnął się trochę szydersko.
 — Szpitale dziś przemieniły się w śpichrze, a Zakon w pułki.
 — Któż nas zmusił do tego? Niesiemy światło, tamujecie nam drogi.
 — Cóż więcéj? — spytał Witold nieco niecierpliwie — co więcéj?
 — Słyszeliście, dajemy wam Żmudź waszą.
 — Któż ją oddaje?
 — Zakon.
 — Plauen może zaprzeczyć.
 Potém Herman zwrócił się twarzą ku ludziom, których opodal zostawił.
 — Oto tam stoi człowiek, wysłany do mnie z Malborga.
 W orszaku Mistrza był Kuno Dienheim.
 — Dajemy wam Żmudź, ofiarujemy wam przymierze stałe, przyjaźń i wdzięczność wieczną.
 Witold się zadumał; spostrzegłszy wahanie, Krzyżak mówił daléj coraz natarczywiéj: