Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Krzyżacy 1410 tom I 201.jpeg

o sobie i o wszystkiém co za nami stoi, a co panuje światu! O papieżu i cesarzu... Wojna!
 — Wojna! — powtórzyli wszyscy komturowie, prawie jednogłośnie.
 Dwóch starców na stronie milcząc stało: byli to komturowie von Wende Gniewski i Hazfeld Nieszawski. Mistrz spojrzał ku nim.
 — A wasz głos? — spytał.
 — Co znaczą dwa głosy — odparł von Wende — milczéć wolę.
 Odwrócili się ku niemu inni, szczególniéj Schwelborn z gniewem i niecierpliwością.
 — Wy więc inaczéj trzymacie?
 — Tak jest — rzekł Wende — radzę pokój, bo czuję zgubę.
 Krzyk oburzenia powstał. Wende się cofnął, zakładając ręce na piersi. Mistrz spojrzał groźno.
 Wrzawa i spór byłyby może natychmiast powstały, gdyby zakonnik wchodzący nie oznajmił, iż posłowie węgierscy pilno się posłuchania i ostatecznéj domagają odpowiedzi, dłużéj na nią czekać nie mogąc.
 — Stoją przed namiotem.
 — Wpuścić ich — zawołał Mistrz.
 Komturowie poglądając po sobie, rozstąpili się, Wende i Hazfeld stanęli na boku.