Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Oddział II Tom I.djvu/036

żna, świat nie jest pusty, a gdy się jest w kraju własnym, gdzie tyle sympatij nas wiąże.
 — Ale kiedy niéma sympatij.
 — Żadnéj?
 — Żadnéj a żadnéj. — Cóż w takim razie.
 — Pójść i w łeb sobie wypalić, — zimno odpowiedział zniecierpliwiony trochę August.
 — O! na to heroiczne lekarstwo się niezgadzam, odparł Staś.
 — Dla ciebie jednak Stasiu, innego już trudno znaléźć, napadła cię choroba wieku naszego, spleen, spleen serdeczny, przesyt, nuda, niewyleczone — Zdaje ci się żeś wszystko widział, czuł, zbadał, i nic ci na żywność więcéj nie pozostało, żeś skazany na przeżuwanie strawionych pokarmów.
 Mój Boże! Tylko co żonaty, niedawno ojcem zostawszy, ledwie poczynając życie, niedoświadczywszy. —
 — Jakto, nic niedoświadczywszy?
 — Cóż to! i odrobina! rzekł pogardliwie prawie August.