Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Oddział II Tom I.djvu/046

wszystkich, Bernardynowi udała się śmiała odpowiedź.
 Staś rozchmurzony, śmiał się wesoło słuchając opowiadania, a August szeptał mu cicho.
 — A widzisz że i kwestarz, miłym ci gościem być może?
 Staś pogardliwie kiwnął głową.
 A tym czasem podżegany kwestarz coraz daléj mówił, wpadli nareście na pytania, o jego własnéj historii, i August tak nalegał, że skusiwszy bernardyna ofiarą kilku baranów, wymógł na nim, spowiédź całego życia.
 To zaczyna być ciekawém — szepnął Staś siadając w szerokiém krześle — słuchajmy.
 — Powiém Państwu, odezwał się braciszek popijając herbatę — niemiła to rzecz swoje życie na nowo dobywać, kiedy się je pod tym habitem, razem z nazwiskiem, razem ze wszelką ambicją światową i żalem po życiu świeckiem — ukryło. — Teraz — jam