Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Oddział II Tom I.djvu/113

 — Hm! a! to nieszczęście! powiada mi Wincenty, że cukru zapomnieli kupić.
 — Jeśli marszałek pozwoli, my mamy wszystko swoje.
 — Ale jakże mam pozwolić! w moim domu! zmiłuj się — To się musi znaléść! Wincenty kiwnął głową i rzekł ze stoicką bezczelnością.
 — Niéma panie i nie będzie.
 — Każ podać nasz podróżny kufereczek, rzekł August.
 — Ale zmiłuj się! zawołał marszałek,
 Wincenty wyszedł i powrócił z kuferkiem podróżnym, któren postawił przy drzwiach.
 — Na taką bo fatalną porę natrafiliście! dodał niby zafrasowany Marszałek, właśnie i kucharza niéma.
 — To nic, jest nasz, rzekł August.
 — Wprawdzie mam kuchtę, ale spiżarnie pozamykane i klucznica wybrała mi się na jarmark. Loch zamknięty! Muszę chyba posłać po nią — Chciałem was uczęstować naj-