Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Oddział II Tom I.djvu/174

chów, na te słowa wyrzeczone śmiało i stanowczo, pobladł i zmięszał się hulaka.
 — Ale bo, ale bo, zaczął bąkać powoli, bo moja kochana Herszkowa, cóż ja z tobą zrobię!
 Ona nawzajem teraz zdziwiła się odmianie jego głosu i miny.
 — Co? rzekła, daj mi odzienie inne, ja się ochrzczę i będę twoją.
 Tu znowu w głos się zaśmiał Pan Jan.
 — Jak to?
 — Albożeś nie mówił że mnie kochasz? Alboś mi na wszystkie twoje świętości nie przysięgał — Alboś mnie nie namawiał, żebym dom i męża opuściła? Masz mnie i musisz słowa dotrzymać.
 To mówiąc zrzuciła perły z głowy. załużkę, chustki, i wołała o suknie inne.
 Pan Jan osłupiał, i niewiedział co począć, wstydził się rady zasięgać u przyjaciół, nie pojmował jak sobie postąpić.
 Ale nieco podbity zapałem żydówki, po-