Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Oddział II Tom II.djvu/016

 Natalja z daleka się ukłoniła, nie bez trochy poruszenia, potém odwróciła się do okna i nareszcie do przybyłych dopiéro; jak gdyby jakieś piérwsze wrażenie ukryć i przezwyciężać musiała.
 — Dla czegóż? jak? po co? jesteście panowie w Warszawie? spytała Prezesowa.
 — Na to trudno odpowiedziéć, rzekł August, musiałem pojechać dla Stasia, który się trochę za miastem zatęsknił; przyjechałem w charakterze Mentora.
 Staś spojrzał wielkiemi oczyma.
 — Piérwszy raz o tém słyszę! byłem pewny, że ja jadę dla twego towarzystwa wuju.
 Obydwa się rozśmieli.
 — A to doskonałe! zasmiała się Prezesowa, więc panowie zupełnie jesteście w położeniu mojém i Natalij — Natalja utrzymuje że przyjechała dla mnie, a ja po cichu myślę, żem się tu przyciągnęła dla niéj.
 Wszyscy się śmieli, prócz Natalij.