Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Oddział II Tom II.djvu/169

 — To wszystko jedno — dość że chce znajomości — z dziennikarzami, z paniami blue stockings jak ona i t. d.
 — A wszystko to, my — to jest ja — ułatwić musiemy.
 — Zgadłeś, ty Stasiu, bo masz stosunki, bo możesz łatwo!
 — Wybornyś wujaszku i za tę nudną bieganinę, śmiészne panegiryki, prześlicznie mi się gryząc usta z kwaśną swoją minką ukłoni.
 — Nie — otrzymasz przebaczenie, i nowa Corinna, z wysokości swéj sławy, nagrodzi cię wéjrzeniem.
 — Jakiém Cezar Rzymski, nagradzał gladjatora z gracią umiérającego w Cyrku.
 I staś począł się śmiać do rozpuku.
 — To koniecznie wujaszku?
 — Koniecznie, bo słowo dałem.
 — Ale ja go nie dawałem.
 — Tak jakbyś dał, bo ja za ciebie, juściż musisz być przynajmniéj grzeczny — a potém to zachodu nie wiele. Poczniesz wizyty