Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Oddział II Tom II.djvu/170

z Tymkiem, Tymek któremu tak hojnie dałeś piędziesięciu prenumeratorów, pomoże tobie; zna wszystkich, ciśnie się wszędzie, wprowadzi. Napatrzysz się niebieskich pończoch, nawąchasz literatów, nazbiérasz obrazków.
 — Pozwól kochany wuju, przypomnieć sobie, żem nie literat.
 — Może nim zostaniesz.
 — Ach! wolę być gastronomem, niż kucharzem i niepojmuję Brillat’a Savarin gotującego jajecznicę — Ugotowawszy pewnie bym już jeść nie potrafił.
 — A Sława?
 — Grzecznym dzieciom obiecują zabawki, których nie dają nigdy — toż samo ze sławą — Śliczne cacko, które się tłucze prędko, jeśli kiedy do rąk dójdzie.
 — Dajmyż to cacko Natalji.
 — Żebyś wiedział jak jéj nie lubię.
 — Ty, jéj! A owa miłość!
 — Kobiéta, odrzekł sentencjonalnie Staś, co umoczyła palec w atramencie raz w życiu,