Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Oddział II Tom II.djvu/182

 — Wodnisty? spytał kapitan.
 — Gdzież znowu!!! pierwszéj wody jak brylant. Pełen owszem siły, życia, fantazji, — jenjusz jedném słowem. Przybycie jéj do nas, jest jeszcze tajemnicą, ale wkrótce okaże się ona w całym blasku, bo chce czytać, chce się radzić literatów naszych i drukować u nas. Uważasz kapitanie, jak potężna nowina.
 — W istocie, jeśli co mówisz — prawda?
 — Klnę ci się na — Karusię.
 — To żartujesz.
 — Biorę pana Stanisława za świadka.
 Staś potwierdził skinieniem głowy.
 — Młoda? stara? spytał kapitan.
 — Młoda i piękna jak aniół — odrzekł bez wahania Tymek.
 — Gdzież ją widziéć można?
 — Dotąd, chyba w oknie, ale wkrótce, stanie się częścią konieczną, naszych literackich wieczorów, pragnie porobić znajomości, z paniami i pannami A. B. C. D.