Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Oddział II Tom IV.djvu/027

nika, wstrzymać za skrzydła, i nie dać się jéj ze szkodą swoją rozszérzać.
 W samych drzwiach drukarni, spotkał starego Redaktora, co już o wszystkiém wiedział, i szedł właśnie odmienić artykuł o poezyach Natalij, sądząc że Tymka już się wcale niéma czego obawiać.
 — A! witam kollegę!
 — Czy jeszcze kollegę? spytał szydersko otyły wydawca — wszakże już Dziennik twój podobno zagasł?
 — Jeszcze świéci — odparł żywo Tymek i daleko jaśniéjszym niż wprzódy światłem, możesz się o tém przekonać w drukarni.
 — Jakto? wszyscy mówią, że —
 — Wszyscy się mylą — kollego i wszystkim na przekor Dziennik żyje i żyć będzie.
 — Rozumiem! rozumiem! śmiejąc się dodał piérwszy, uprosiłeś, wymodliłeś, wydrukowanie jeszcze jednego numeru, dla tych poezij, co cię tyle obchodzą —
 — Bynajmniéj — ani modlę, ani proszę