Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Oddział II Tom IV.djvu/078

 — Jakiś ją panicz podmówił!
 — Niechajże by sobie była z lichem szła, kiedy się jéj zachciało tego chleba skosztować — odpowiédziała Michałowa, ale czegóż o rodzonéj matce zapomniała!
 — Ta, zapewne że to tak i źle — zakładając ręce, odezwała się Majstrowa. Już to i konduita, moja pani Michałowa — także nie dobra, losu nie zrobi, kiedy tak poczyna.
 Stara westchnęła, pan Majster zażył tabaki. Jakub zrzuciwszy fartuch skórzany, zbliżył sie do matki.
 — Taki ja jéj wyszukam, mówiła stara — a jak znajdę to dopiéro zobaczemy.
 — A co jéj zrobicie? rzekł majster, może to jaki wielki pan, albo wojskowy?
 — Choćby i niewiedziéć kto! O! ja swego nie daruję!
 — A cóż mu zrobicie?
 — Niechaj zapłaci! zawołała stara.
 — E! tu nie o zapłatę chodzi, rzekł Ja-