Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Tom I.djvu/083

 — C’est flatteur pour nous autres!
 Hrabina udała że niesłyszy.
 Ale czas było jechać, August od kwadransa miał kapelusz w ręku i spoglądał na próżno na Stasia, który nie przestawał opowiadać coś bardzo zajmującego Hrabinéj, narescie zbliżył się do niego i rzekł.
 — Jedziemy.
 Nowe zaproszenia, pożegnanie, wyjechali nareszcie. Zaledwie siedli do powozu, Staś wuja serdecznie ściskać zaczął.
 — Jakże ci dziękuję, żeś mnie do nich zawiózł, a to skarb ten dom. Hrabina une femme de trenie ans. —
 — Qui en a quarante, dodał wuj —
 — Co nam do tego — ale jeszcze ładna i —
 — Znudzona Alfredem —
 — Był więc jéj —
 — Kochankiem — rzekł August zimno, i nie on jeden, nie piérwszy, a zapewne nie ostatnim także. Hrabina lubi zmieniać kochanków, jak rękawiczki.
 — Tém lepiéj, rzekł Staś — niéma się czego lękać scen patetycznych i rozpaczy na