Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Tom I.djvu/116

padkiem; Marszałek który chodził za jego oczyma, dostrzegł tego.
 — Nic nowego podobno, niémam tutaj rzekł, nic — Znane! znane!
 Teraz Staś zaczął się przypatrywać — Marszałek podbiegł ku niemu, niemógł wytrzymać i zaczął tłumaczyć.
 — To jest angielski sztych, Tipo Saiba, nieszczęśliwego, Tipo-Saiba, pan wié historją Tipo-Saiba?
 — Wiém ją —
 — Otóż to śmierć jego — to ostatnia bitwa — a tu.
 Przerwał służący, który wszedł w nowéj liberij i cóś szeptał do ucha gospodarzowi. —
 — Zapnij się, mruknął Marszałek —
 Służący się zapiął i poszedł.
 — To są olejne obrazy, kończył opowiadanie amfitrjon — olejne kosztowne oryginały. Ten wyobraża Wniebowzięcie, oryginał Rabrandta.
 — Rembrandta? spytał Staś —
 — Tak Rabranta panie! Znawcy to niezmiernie chwalą i ja chwalę — ale znajduję dodał, że ten Rabrant, miał zły zwy-