Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Tom I.djvu/125

 Marszałek wziąwszy zręcznie pod rękę Augusta, wyprowadził go niby niechcący do drugiego pokoju.
 August domyślił się od razu, do czego ten manewr prowadził.
 — Miły bardzo człowiek?
 — Kto? Xiąże? spytał August.
 — A! nie, nie o Xięciu mówię — rzekł Marszałek. Chociaż, między nami mówiąc i Xiąże i Xiąże — bardzo uczony i przyjemny człowiek, celuje w grach towarzyskich. Wyborny w cenzurowaném, nieporównany w gotowalni — Między nami mówiąc — stara się od dawna o Adel..... o Marszałkównę — ale nie jestem decydowany. Nic niéma — zupełnie słyszę nic niéma.
 — Nic, to trochę za mało — rzekł August.
 — A Adelaida może poczekać, młoda jeszcze, niechcielibyśmy ją wydawać tak młodo.
 August który ją znał zawsze równie młodą od lat sześciu, mimowolnie to sobie przypomniał; a Marszałek po chwilce powtórzył, jakby wracając do piérwszéj rozmowy.