Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Tom I.djvu/126

 — Bardzo miły człowiek — siostrzeniec pański.
 — W istocie, rzekł August poważnie, choć to mój najbliższy krewny (i przyszły dziedzic, pomyślał marszałek — eo ipso) — choć mi go niewypada chwalić, ale niepodobna się wstrzymać. Wyborny chłopiec, edukacją skończył za granicą, teraz sobie szczęśliwie używa życia i jest czego używać, dwadzieścia kika lat, majątek czysty i wcale niemały — Szczęśliwy chłopiec.
 — A nawet przystojny, rzekł Marszałek z miną wielkiego wynalazcy.
 — Podobny do matki, smutnie już i serjo, powiedział August.
 — To rodzony siostrzeniec?
 — Rodzony —
 — Bardzo jestem wdzięczen, za — żeto jest — żeśmy tak miłą uczynili znajomość. I Marszałek się skłonił.
 — A wracając do Xięcia, wracając do Xięcia, my jesteśmy starzy przyjaciele, chciéj mi poradzić — Nie domyślasz się; mówił Marszałek pragnący od razu za piérwszą wizytą wybadać Augusta — Jak mi radzisz? czy