Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Tom II.djvu/025

siaj a wczorajem się zmęczył na tych imieninach.
 — A! to mi się podoba! zmęczyłeś się, chyba rozmową z Pułkownikową i Hrabiną?
 — Alboż to niemoże zmęczyć, myśli wujaszek —
 — Nigdy, kiedy się rozmowę prowadzi na zimno —
 — Domyśla się więc, kochany wujaszek żem ją prowadził na gorąco?
 — Ja myślę, że nawet za gorąco —
 — Słyszał że wujaszek rozmowę?
 — Nie — alem ją widział tylko —
 — J cóżeś widział, wujaszku.
 — Widziałem cię żywo zajętego Hrabiną.
 Staś się na pięcie okręcił —
 — Doprawdy? tak to się wujaszkowi wydało!
 — Tak mi się wydało! Oh! i pozwól że się temu nic a nic nie dziwię. Ta kobiéta mówił daléj obojętnie, ma przywiléj zajmowania w piérwszych chwilach każdego nowo przybyłego — Kto ją poznaje, każdy się prawie w niéj kocha —