Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Tom II.djvu/058

150,000 — przerwał Choroszkiewicz. Tak mi Panie Boże dopomóż, że moja strona więcéj nie postępuje. I to, i to nawet, jest summum, które tylko przez szacunek dla niego. — Na porękawiczne, dasz mi pan skrypt ręczny do wypłaty na dniu 18 Stycznia w Dubnie —
 — Zgoda.
 — Ale to wszystko między nami tylko — słowo? — Ani panu Regentowi?
 — Na to słowo daję —
 — Mogę więc powinszować Panu Dobrodziejowi, ukończenia sprawy?
 August w milczeniu podał rękę i wyszli do pokoju. Regent siedział na krześle, kręcąc się jak na żarzących węglach. Spójrzał na wchodzących twarze, okiem badającém i poznał po wyjaśnionéj fiziognomij Choroszkiewicza, że już po wszystkiém.
 — No! a cóż, spytał.
 — Skończyliśmy, rzekł August — Pan Choroszkiewicz przekonał mnie, że najsprawiedliwiéj kończąc, trzeba było rozbić procenta na wpół; ceniąc spokojność, przyjąłem 150,000