Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Tom II.djvu/146

żeniu. Piéniędzy na zapusty brakło, ostatni gaik dębowy przedano Ostrogskim kupcom na ten cel, ale jeszcze kupiec nie wypłacił piéniędzy, już je dłużnicy rozerwali zaaresztowawszy. Wielki kłopot, wielkie narady z kąd piéniędzy dostać i zupełny brak sposobów nabycia ich.
 Gdy Sawka przyszedł z listem, poprowadzono go wprost do pani Sulmirzyckiéj.
 — A czego to chcesz mój kochanku? spytała.
 — Przyszedłem tu do Boga i do państwa.
 — A zkąd bo nie tutejszy —
 — Z sąsiedniéj wioski pana Grafa —
 — A czegóż chcesz —
 Sawka podrapał się w głowę.
 — Pan Rządzca tu pisze.
 Jéjmość rzuciła okiem na list.
 — O! ho! ho! nic z tego nie będzie, zawołała, wasz pan Rządzca raz wraz mi robi nieprzyjemności, bydło grabi, świnie strzela — Niedawno niechciał dać dziéwki za mojego chłopa, ja nie pozwolę —