Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Tom III.djvu/065

 — Alboż tak nie jest?
 — Swoboda kobiéty, która niéma się na kim oprzéć, która jest sama jedna — sama na całym świecie —
 — Od pani zależy nie być samą —
 — Odemnie? roztargniona wymówiła Pułkownikowa — prawda, mogłabym miéć opiekuna, ale właśnie może takiego, jakiego miéć nie chcę —
 — Hrabia Alfred rzekł Staś —
 — Pan żartujesz, odezwała się gospodyni domu — on dla mnie nadto dowcipny — Zabił by mnie swojém szyderstwem.
 — Ale otóż i on powrócił! zawołał Staś wstając i idąc ku Alfredowi, który w téj chwili z najlepszą miną postępował na środek salonu.
 — A! porwała się pułkownikowa i podbiegła
 — A cóż? a cóż!
 — Nic — odpowiedział Alfred — wszystko skończone — przeprosiliśmy się i koniec —
 — Jakżeś pan dobry! załamując ręce odezwała się Pani Grodkowska. A Sędzia —
 — Poszedł na wieczór do Sliwińskich.