Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Tom III.djvu/102

 — Przy oszczędności! a! to niesztuka rzekł śmiejąc się Hrabia.
 — Żylkiewicz kradnie i oszukuje was dodał Staś, on to przywiódł do takiéj ostateczności, ażeby znowu zyskać na niéj —
 — A to każdy kradnie — rzekł Hrabia.
 — Nie każdy, zawołał Staś — Daję wam człowieka pewnego — Dziś jeszcze odbierzesz Żylkiewiczowi wszystko. Niech zda papiéry, piéniądze, rachunki, a ja za mojego odpowiadam, w dziesięć lat jesteś czysty — Hrabio — Ja jestem tego pewny —
 — I tak długo czekać! rzekł Hrabia — No to ja już wolę Żylkiewicza.
 Staś ruszył ramionami, a Julja spójrzała na niego jak gdyby mówiła
 — Patrzaj co to za człowiek! —
 — Ot lepiéj tak, Stasiu, rzekł Hrabia śmiejąc się. Daj mi piéniędzy —
 Hrabina rzuciła się na krzesełku —
 — Ulokowawałem je już — cicho odpowiedział Staś. Ona odetchnęła.
 — A co się tyczé rady — kończył Hrabia to my już sobie sami, damy radę. Bo, powiém ci szczérze, ja tego gałgana