Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Tom III.djvu/170

wieczór, na którym miał widziéć Natalją — Ostatnia miłość silniejsza była, przemogła.
 Natalja postrzegła niezwykły wyraz w twarzy Stasia i przypisała go, pożegnaniu, zbliżającemu się rozstaniu. Ona wierzyła w jego miłość, a nie wiedziała jak cząstkę walki, cząstkę boleści jego. — I spytała go powolnie podnosząc oczy —
 — Kiedyż się zobaczym?
 — Kiedy? odpowiedział Staś z obłąkanym wzrokiem — Ach! prędko — spodziéwam się — bardzo prędko —
 — Pan dziś jesteś tak pomięszany —?
 — Jestem słaby, czuję się niespokojnym — sam niéwiem co się dzieje ze mną — głowa mnie boli —
 — Mogę co panu poradzić na to? chcesz jakiego lekarstwa?
 — O! nie, dziękuję, lekarstwo na mój ból głowy, to czas i cierpliwość.
 — To lekarstwo na wszystkie choroby — odpowiedziała Natalja — i smutno pomyśléć, nad jego skutecznością — Ale najlepiéj nie