Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Tom IV.djvu/105

 — C’est ça. A! wiész zapewne, że się Staś w niéj kocha?
 — To w niéj zawołała żywiéj Hrabina.
 — W niéj, Ale ładna, jak aniół, a śmiała jak huzar. O! już co ta, elle menera joliment son mari.
 Julja westchnęła znowu i patrzała w okno —
 — Odebrałeś odpowiedź — od — — Augusta?
 — Jeszcze wczoraj — Niéma ich w domu.
 — Gdziesz są? —
 — Dieu sait, il courent le monde.
 — I kiedy wyjechali —?
 — Niewiém — Ale pewnie na wyborach będą — A i mnie wypadnie pojechać!
 — Cóż ty tam będziesz robił?
 — Zabawna rzecz! A obiady!
 — C’est vrai — zapomniałam.
 Hrabina pomyślała w duchu —
 — I znim to przeżyć musiałam tyle lat życia, zmarnować tyle chwil najpiękniéjszych! O! Bóg mi przebaczy choć część moich win — bo mogłażem go kochać, mogłażem go odmienić? Myślał że kiedy o