Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Latarnia czarnoxięzka Tom IV.djvu/181

 — Donieś mi o Natalij — August znowu zawiózł list do Mazowa i pokazał jéj te słów kilka nakréślonych drżącą ręką u spodu.
 Spłonęła rumieńcem zawsze blada i smutna dziewica, i tak wdzięcznym wzrokiem podziękowała, Augustowi —
 — Co mam mu donieść? spytał.
 Natalja zawsze śmiała i otwarta, teraz spuściła oczy i nic nie odpowiedziała.
 — Mogę napisać że go wszyscy czekamy?
 Zamilkła —
 — Napiszę, rzekł August, żeś pani milczała, gdy to mówiłem —
 — Jak pan chcesz — odpowiedziała.
 Następny list, był z Rzymu, w nim Stanisław wyraził całe swe uniesienie na widok gruzów stolicy świata.
 — Gdybym był bardzo nieszczęśliwym i bez nadziei, uśmiéchu losu, bez nadziei jutrzenki w przyszłości — tu bym przyszedł, pisał, osiąść na zawsze. Widok tych gruzów największéj potęgi, ogromnego grodu, co trząsł światem, sprawia, że człowiek nieczuje swo-