Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Lubonie tom I 088.jpeg

 Na odpowiedź nie rychło się zebrał zapytany i rzekł.
 — Nie wiem...
 Milczeli trochę, a kneź jadł i popijał, uśmiechając się jakby sam do siebie.
 — Gdyby nas dwu poszło w zapasy z Bolkiem o lepszą — zaczął — jak ci się zda, ktoby z nas został powalony?
 — Kto losy wojny może zgadnąć? — odparł Dobrosław — ale po cóż wojnę poczynać?
 — Hm? wojna się sama począć może? niepoczynana przez nikogo?
 — A co tam o nas trzymają?
 Dobrosław zawsze zwolna zbierał się na odpowiedzi.
 — Wiedzą, że miłościwy pan silnym jesteś? ale oni — kto się do chrześcian nie liczy, groźnym nie sądzą.
 — A dawnoż oni do nich przystali? — zawołał Mieszko szydersko...
 Drahomira matka Bolkowa i on, jeszcze się oboje kłaniali swoim bogom... Alboż Bolko chrześcianinem jest? — dodał Mieszko — albo brata co nim był, za to że nim był, nie zabił?
 — O tém na dworze knezia mówić nie wolno a szepczą różnie — rzekł Dobrosław. — Wacława zamordowali dworscy Bolkowi, sądząc, że na ich pana życie nastawał.