Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Masław tom 2 159.jpeg

 W téj chwili nadciągnęli inni, chcąc w pogoń iść za rozbitkami, Mszczuj spostrzegł bladego i okrwawionego brata. Dawno już nie mówili do siebie. Zobaczył przy nim Tomka i strzymał się zdziwiony, oczyma go badając...
 Belina mu nie odpowiedział.
 — Gdzie król? nie wiecie gdzie król? — zaczęli wołać inni nadciągający. — Gdzie pan nasz?
 — Nie wiem! — odezwał się Belina.
 Z początku biłem się u jego boku! Rozdzielono nas późniéj. Puścił się w samą gąszcz!
 — Gdzie Masław?... Masław zabity — krzyczeli inni. — Widział kto trupa!
 — Żywy uszedł z małą garścią, nie było go ścigać komu! — odezwał się słabym głosem Wszebor. — Ostatni jeszcze ja z nim się ścinałem. Hełmu już postradał, krwią broczył.
 — Dokąd uszedł?
 Wskazali ręką. Puścili się w czwał pogonią zapalczywsi.
 — Gdzie król? — zakrzyczał inny zabiegając... — Co nam po zwycięztwie jeśli go nie stanie...
 — Gdzie król? — rozlegało się po całém pobojowisku przez które przejeżdżali...
 Nikt nie umiał powiedzieć co się z królem stało.
 Słońce zachodziło tak krwawo, jakby w obłokach odbiło się to pobojowisko, po którém téż płynęła strumieniami krew i posoka czarna. Czerń