Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Matka królów tom I 044.jpeg

nie lubili, bo i prosta szlachcianka była i trzech pono miała mężów, nim się królowi dostała... gdy do ślubu jechali, wozy się łamały i w króla piorun bił, że omal z życiem uszedł...
 Dosyćby mu trzech było — zakończyła piastunka.
 Położyła jej Sonka palce na ustach.
 Długo tak siedziały obie zadumane... Femka z płaczem poczęła ściskać ją za kolana...
 — A! tobie innego trzeba było, sokoła białego, bohatera z złotej zbroi, ze słonecznem liczkiem, jak ty pięknego i młodego!!
 Sonka wpatrzyła się w okno.
 — Z dolą nie wojować, ściany nie przebić głową — rzekła — Witold co powie to musi się spełnić. Uczyni mnie królową...
 Pochyliła się do piastunki, szepnęła jej w ucho.
 — Ale powiedział mi, że ja słuchać go muszę i służyć mu powinnam! Królowa? (pokręciła główką). Nie! mnie ludzie będą słuchali... nie nie ja drugich, nawet wuja Witolda...
 Nie!! nie! Na to za starego idę, abym rozkazywała, jemu i wszystkim...
 Z przestrachem słowa te usłyszała Femka i przeżegnała się jak zawsze, gdy coś złego odegnać chciała.
 — Wojuj ty z kim chcesz — rzekła — tylko nie z nim! On i z Jagiełłą co chce poczyna