Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Na królewskim dworze Tom I.djvu/042

wadząją, szczególniej na odrzwia i posadzki. Cieśle też do czynienia mają.
 Jeśli więc sprawy jakie do panów macie — dokończył Wijurski — w Długiej ulicy wam będzie najdogodniej.
 — Ja? ja? — podchwycił nagle Płaza z przymuszonym uśmiechem — ale ja żadnych tu spraw nie mam. Nikt mnie nie słał, nikogo nie znam. Z dawnych czasów nazwisk się w pamięci coś zostało, ale lat dwadzieścia, wielki to przeciąg; z tych co żyli niegdy mało na świecie jest.
 — Zawsze nie może być, byście kogo znajomego nie naleźli — rzekł Wijurski.
 Płaza obejrzał się niespokojnie dokoła, ramionami poruszył, wargi mu zadrgały jakby coś mówić chciał i mruknął.
 — Jam nigdy nie mieszkał w Warszawie.
 — Długo tu myślicie pozostać? — zapytał podkoniuszy.
 — Sam nie wiem — ociągając się rzekł powoli Płaza — jak trudno mi powiedzieć pocom się tu przywlókł, tak i przeczuć niełatwo co tu będę robił i czy wysiedzę.
 Nastąpiło milczenie, a zmarszczone czoło Płazy świadczyło, że się zadumał głęboko i smutno. Nagle konia batogiem uderzył i przybliżył się z nim do Wijurskiego, patrząc mu ostro w oczy.
 — Zdajecie mi się dobrym i szczerym człowiekiem — odezwał się — powiem wam więc, cze-