Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Na królewskim dworze Tom I.djvu/074

pierwszy się odezwie, ten zaś skłopotany nie wiedział od czego miał zacząć.
 — Macie do mnie listy? — spytał nareszcie głosem, który mówcę zdradzał przywykłego do popisywania się z retoryką.
 — Tak jest — odparł nareszcie szlachcic, który czapkę pod rękę włożywszy siągnął za nadrę i dobył ztamtąd w jedwabną turecką chustę starannie zawinięty pakiet, który troskliwie rozpowijać zaczął.
 Kanclerz z uśmiechem chuście się tureckiej przypatrywał.
 Ukazały się wreszcie papiery z pieczęciami.
 — Mam polecenie do rąk własnych miłości waszej oddać to pisanie hetmana i starszyzny — rzekł — ale usilnie proszę, aby nikt o tem nie wiedział, żem ja tu te listy wiózł.
 To mówiąc położył papiery na rogu stołu. Nie tknął ich tak prędko Ossoliński.
 — Nie potrzebuję was ostrzegać — rzekł po przestanku — że o listach nikomu i o bytności u mnie też zwierzać się nie powinniście. Ponieważ wam zaufano, spodziewam się, że i ja mogę się spuścić.
 Skłonił się Płaza; Ossoliński mu się pilno przypatrywał.
 — A cóż was tam na Niż zapędziło — zapytał — długo-li tam jesteście, bo, ni fallor, kozackiej w was krwi niema, ino polska.