Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Na królewskim dworze Tom I.djvu/118

oprawny wizerunek Maryi Ludwiki i z tą lekkością umysłu, z którą zwykł był od przedmiotu jednego do drugiego przechodzić w rozmowie, zwłaszcza gdy ona nieprzyjemnego mu czegoś dotknęła, odezwał się:
 — Lękam się, aby malarz jej nie upięknił.
 Kazanowski głową potrząsnął.
 — Ja boję się, aby nie za młodą ją uczynił. Posądzam obrazek o to, że nie teraz był malowany, wygląda mi na zbyt świeżuchną.
 Zmarszczył się Władysław.
 — Wszyscy twierdzą, że tak wygląda — ujął się. — Dönhoff pisze...
 Kazanowski spuścił oczy i zamilkł.
 — Boję się zawodu, dlategobym wolał, ażebyś ją sobie zawczasu wyobraził dojrzalszą.
 Władysław nieco się zżymnął.
 — Straszysz mnie niepotrzebnie — zamruczał.
 — Masz może słuszność — rzekł marszałek. — Królowa niekoniecznie potrzebuje być pączkiem nierozwiniętym, fantazyę młodziuchnych zaspokoją inne...
 Król się zadumał.
 — Dla mnie nateraz nie młodość i wdzięk jej, ale nadewszystko posag, pieniądze i przymierze z Francyą potrzebne — rzekł cicho.
 — A król francuzki jako pierwszy zadatek tego aliansu nie daje nic a wymaga, aby mu zaciągi u nas robić wolno było. Zaciągi w chwili,