Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Na królewskim dworze Tom I.djvu/197

wojnę poczynać? Nielepiejże poczekać a siąść lachom na kark gdy sami będą?
 Płaza nie miał ochoty dalej rozprawiać z Parfenem. Zbliżali się też ku jego kwaterze, pożegnał więc kozaka: Z Bogiem.
 Ten okiem go nieufnem zmierzywszy, odszedł powoli
 W domu Bielecki na progu witał go już powinszowaniem, bo o córce się od żony dowiedział.
 — Widzicie — rzekł — to wam mój ten dom tak szczęśliwie posłużył. Nigdybyście bez niego dziecka nie odzyskali.
 — Ja też wam z duszy wdzięczen jestem — rzekł ściskając go Płaza.
 Wtem i sama jejmość nadbiegła z twarzą jak zawsze ożywioną i wesołą.
 — Poczekajcie! poczekajcie — wtrąciła — niżeli sobie winszować będziecie. Dziecko, prawda, bardzo miłe i ładne, ale będziecie z niem utrapienie mieli, bo samowolne i kapryśne. Niełatwo jej się będzie poddać władzy ojcowskiej, bo ona tam na dworze już nawykła była nie słuchać nikogo, a umiała się tak ludźmi posługiwać, że jeden ją zawsze bronił od drugich, ona zaś nikomu się zawojować nie dała.
 Płaza się uśmiechnął.
 — Nie obawiam się — rzekł — sprzeciwiać się jej nie będę, bo nie spodziewam się, ażeby