Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Na królewskim dworze Tom III.djvu/022

 — Słuchaj, Jerema — rzekł pasa poprawując — dawaj bumahy, ja z niemi tej godziny jechać muszę.
 — A ja? — zapytał Płaza.
 Zamyślił się kozak.
 — Zostań tu — rzekł — mnie się widzi, że trzeba będzie znowu posyłać do Warszawy.
 Nie dokończył jeszcze gdy trzech kozaków, ludzi ogromnego wzrostu i dumnej postawy, wtargnęli do izby z takiemi ruchy i obejściem się, jakby tu rozkazywać przychodzili. Wszyscy na widok ich przybrali oblicza pokorniejsze.
 Ogromnym głosem jeden z nich wkoło się ozierając huknął: Sława Bohu! Odpowiedziano mu jednym jakby głosem. Stareńko się zbliżył do przybyłych.
 — A ot — rzekł — Jerema, ja już chciałem listy mu wziąć i jechać do was.
 — Listy — podchwycił drugi — a nu! czas było, aby odpisali. Dawaj je.
 Płaza już chustę dobywał.
 — A gdzie ten diaczek, pisarz niezdara, pewnie śpi pijany — huknął jeden i oglądając się postrzegł głowę na stole leżącą, w którą pięścią uderzył, budząc diaczka.
 Ten przerażony oczy przecierał.
 Trzej, widocznie starszyzna, obejrzeli się po gospodzie; jeden z nich popatrzył na Marfę, która mu na drzwi małe wskazała.