Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Na królewskim dworze Tom III.djvu/126

przywilej nie może być podpisany, ni przypieczętowany.
 — Ho! ho! — potrząsnął głową Płaza — a toć wiele!
 — Nie dotrzymuje król słowa — dodała Bietka — to prawda, ale musiał je dać.
 Nowe tedy panowanie się zdało zapowiadać.
 — Król-bo — dodał Bielecki — haniebnie podupadł przez tę podagrę i cierpi srogie męki. Zamek się czasem od krzyków jego rozlega.
 Choroba to, z którą doktorowie powiadają, można żyć długo, ale co życie warto w takich boleściach.
 A odejdzie cokolwiek N. Panu, że wstać może, zaraz na polowanie, i ani w jedzeniu ni w piciu się nie powstrzyma.
 Tu Bielecki nie kończąc się po ustach uderzył, dając znak, że o reszcie zamilczeć musi.
 Mówiono i o królewiczu, który przez niemkę w początkach od macochy był zrażonym, ale powoli zdawał się teraz zbliżać do niej. Król na to nie nalegał. Na chłopaku wszyscy największe pokładali nadzieje.
 — Drugiego potomka trudno się spodziewać — dodał Bielecki żartobliwie — król myśleć o tem nie ma czasu.
 Przez cały prawie obiad rozmowa się tak obracała około spraw powszednich, a głównie około sejmu.