Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Na królewskim dworze Tom III.djvu/143

 Spojrzał na króla, który ustami wykrzywionemi i całą twarzą okazywał zniecierpliwienie.
 — Te pułki stanowią dla mnie — rzekł — mogę powiedzieć, jedyną rozrywkę. Obchodzą mnie, są mojem dziełem. Jestto siła nowa, którą ja daję rzeczypospolitej. Możnaż wymagać, abym ja je rozpraszał?
 A potem? co? — dodał żywo — gdy je porozsyłam i pójdą na zimowe leże, narzekanie na swawolę, na gwałty. Ja chcę je mieć pod ręką i na oczach.
 — Ale czasu sejmu? — wtrącił kanclerz.
 — One nie mają żadnego z nim związku — rzekł król zimno.
 — Ludzie jednak...
 Władysław ręką poruszył lekceważąco.
 Spytał kanclerza potem o usposobienie większości senatorów, o ile się ona wyrozumieć dawała.
 — To tylko wiem — odezwał się Radziwiłł — żem jeszcze ani jednego z senatorów nie spotkał, któryby za wojną głosował i nie był jej, jak ja, przeciwnym.
 Przyjął to król z uśmiechem.
 — Łatwo to pojąć — rzekł — wszyscy wiedzą, że książe jesteś przeciwnym jej i dlatego mu się akomodują.
 Radziwiłł kilka słów chłodnych dodawszy, usunął się. Pac stał we drzwiach.