Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 022.jpeg

żartem niby zwierzała się myśli, myśl ta już nad nią panowała.
 — Julciu droga, już ci się główka zapala!
 — Gdzież tam! ale sama wyznaj! nie prześlicznyż to mojego romansu początek. Młodzieniec nawet bardzo się zbliża do mojego ideału, pełen wyrazu siły, męztwa i szlachetności.
 — Jużeś go tak dobrze oceniła?
 — O! na to dosyć jednego wejrzenia —
 — Czemuż ja widziałem w nim tylko zbłąkanego sąsiada, który trochę się chciał przed panienkami z Dąbrowy swoim koniem pochwalić!
 — Niegodziwa jesteś! Naprzod koń go doprawdy unosił; powtóre znamy wszystkich naszych sąsiadów. —
 — Więc to rycerz nieznajomy z nieba dla ciebie spadły?
 — Już nic niepowiem! szydzisz ze mnie! Ale wyobrażam sobie podziwienie dobrej babuni, gdy jej naszą awanturę opowiem.
 — I jak nas tylko co nie roztratował.