Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 047.jpeg

 Marja westchnęła i spuściła oczy. —
 Wieczór znowu wyzywał na przechadzkę. —
 — Chodźmy, zawołała Julka, pod dęby, gdzieśmy go wówczas spotkały, a nuż się tam znowu ten król sylfów ukaże?
 — Patrz, chmura na zachodzie czarną ławą stoi.
 — Ty się boisz burzy?
 — Wiesz, jam sierota, nawykłam się lękać i boję się wszystkiego. —
 — Biedna moja! ale zemną czegoż byś się bała — a przytem burza daleko, jeźli przyjdzie, to chyba w nocy; pójdę, babci się opowiem, żeby nie myślała żem uciekła i — pójdziemy. Dla większego bezpieczeństwa Staś ogrodniczek pójdzie za nami.
 — Jak chcesz, jam ci posłuszna. —
 — Posłuszna! ja bo niechcę twego posłuszeństwa — a pójdziesz że z ochotą?
 — O! z ochotą, odparła uśmiechając się Marja, ty wiesz jak lubię lasu ciszę i przechadzkę, cóż dopiero z tobą.