Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 050.jpeg

 Zamyślony, podniósł głowę dopiero gdy je zobaczył i z uśmiechem skłonił się Julce, której oczy jak w tęczę wlepione były w niego.
 — O! co teraz, szepnęła Julja do Marji, to go niepuszczę aż mi się zaprezentuje.
 — Dziecię, zlituj się, przerażona zawołała towarzyszka — zrobisz dzieciństwo.
 — Niebój się — będę bardzo rozumna.
 Nieznajomy zatrzymał się o kilka kroków. Przepraszam, rzekł: przestraszyłem panie znowu, potrzeba takiego wypadku, żebym już drugi raz zabłądził w cudzy las i zawsze tu.
 — Widać, żeś pan obcy w tej stronie; rzekła Julka.
 — Tak, od niejakiego czasu, rumieniąc się odpowiedział młody chłopiec — chociaż
 — Ja niepojmuję jak tu zbłądzić można, lasy nasze tak małe.
 — Ale góry i wąwozy, jamy, dla kogoś, co ich zapomniał, całkiem bałamucą.
 — Pan jak widzę lubi polowanie.