Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 080.jpeg

 — Choćbyś to pan miał wziąść za naśladowanie, powiem mu, bo tak myślę — i ja także lubię lub nie lubię tańcu od usposobienia w jakiem jestem.
 — A dziś —?
 — Niebardzo. —
 — Towarzystwo coraz się bardziej ożywia.
 — W istocie mazur ochoczy; ale mnie głowa boli. — Marjo ty byś może tańcowała?
 — Ja? nie — krótko odparła Marja i spuściła oczy.
 Gdy się ta rozmowa toczy u krzesła Julji, której oczy jaśnieją, podkomorzyna napróżno pyta i rozsyła się dowiedzieć, kto jest ten nieznajomy mężczyzna.
 Sekretarz sądu powiatowego widzi w nim oczekiwanego co chwila urzędnika do szczególnych poleceń; marszałek domyśla się jakiegoś wysłańca z sąsiedniego miasteczka dla zdania sprawy z balu dzisiejszego; sprawnik dziwi się że go niezna, a obywatele jednogłośnie obwołali go jakimś obcym intruzem. Zaglądają mu w oczy, podchodzą,