Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 138.jpeg

 — I cóż ten twój nieznajomy.
 — Wiem kto jest.
 — Pewnie coś nie ciekawego.
 — Wszakto babciu droga, syn tego starego Darskiego z Jarowiny, o którym tyś mi sama rozpowiadała.
 — Syn Darskiego? niewiedziałam, że miał syna.
 — Nie mieszkał tutaj, siedzi gdzieś w Litwie, przyjechał tylko do ojca, — Otóż kochana babciu, (szturmem dobywając twierdzy dodała Julja) dał mi słowo, że u nas będzie. Chodzi tylko o to, kto go wprowadzi, bo nikogo znajomego niema.
 Staruszka zamyśliła się i widać było, że niecałkiem była rada zaprosinom wnuczki.
 — Jakto? spytała po chwili — sam się zapraszał być u nas?
 — A! chowaj Boże! ja go zaprosiłam.
 — Ty! ty moje dziecko.
 — A cóż to złego babuniu; młody, dobrze wychowany i bardzo miły człowiek, nasza okolica tak pusta, łapię jak mogę.