Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 166.jpeg

co myślę. Wątpię żeby ten szerepetka śmiał pomyśleć o Julce.
 — I ja wątpię.
 — No — ale dziewczęciu się w złą godzinę głowa zawrócić może — panny Marji także nie dam za niego; a wreście cierpieć Darskich niemogę i spotykać ich tu niechcę.
 — Mówisz prezesie, jakby Julka i Marja nie od siebie i nie odemnie, ale od ciebie tylko zależały. Przecież tu jeszcze ani mowy o niczem niema; ale gdyby co było, jać mam większe prawo rozporządzać wnuczką.
 — Największe! i zupełne — kłaniając się rzekł prezes, a ja, ja, dodał — ja mam prawo mój majątek oddać komu zechcę.
 — Tego ci nie zaprzeczam, odpowiedziała zmięszana trochę staruszka.
 — I jeźli nie po mojej myśli postępować się tu będzie, pewna że grosza po mnie Julja nie weźmie.
 — Ależ nic się przecie nie myśli, nie robi.