Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 253.jpeg

 — Marjo! droga Marjo! co mówisz. —
 — I chciałabyś, żebym cierpiała —
 — Dla czegoż miałabyś cierpieć?
 — Dla czego!! Marja spuściła ręce i dopiero postrzegła, że się tłumaczyć nie mogła, zarumieniła się, — tajemnica tylko co jej ust nie przeszła, zwróciła ją do serca.
 — Odmawiasz mi —?
 — Juljo! pomiarkuj, czego ty żądasz! Godziż się to, jego tak dręczyć?
 — Spodziewam się, że udręczeniem być niemoże dla niego towarzystwo Marji, nawet dla tego kto kocha inną. Będziecie mówili — o mnie, liczyli dnie — czytali — milczeli — co chcecie, ale widywać się będziecie.
 — Ja nie wyjdę do niego.
 — Zrobisz to dla mnie.
 — Juljo, ja tego zrobić nie mogę — to nadto, nad siły moje!
 — Jakto? bałażbyś się —
 Marja znowu się zapłoniła. — Ale to nieprzyzwoite — będą mówić, domyślać się, i ja zginę ofiarą twoją.