Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Ostrożnie z ogniem 271.jpeg

coś niepodobnego, oparłam się — opierałam —
 Nie byłam jego żoną — leci mściwy i zajadły, niemogąc skalać serca, zostawił mi wstyd na życie całe. — Na tych ustach, gwałt wyrył plamy, te ręce skurczyła boleść rozpaczliwej obrony — Ja nikogo nie jestem godną.
 Domawiając tych wyrazów Marja zachwiała się, omdlała — upadła.
 Jan spojrzał na wpół umarłą, stał niemogąc ratować i straciwszy przytomność, powtarzał tylko do siebie jak szalony. —
 — Nikogo... nikomu... śmierć. —
 Szczęściem szukając ją od starościny służąca posłana po Marję, nadbiegła i Jan mógł się oddalić, ale nie poszedł po konia, nie wrócił do domu i zapuściwszy się w ogród, potem w pole i las, zabłąkał się bez celu.
 Stan jego duszy opisać się nie daje. —
 Ojciec niespokojny, rozesłał szukać go na wszystkie strony, gdyż na noc, ani na-