Ta strona została uwierzytelniona.
Dymitr.
Przeklęte zwyczaje!
Zawsze pokrywać milczeniem głębokiém,
To, co się w sercu rodzi, kryje, na dnie —
Wasil prędko.
Na tém świat stoi — Lecz pono wypadnie,
Żebym przypomniał.
Dymitr.
Co?
Wasil.
Twe przyrzeczenie —
Zamek ostrogski —
Dymitr.
Jest twoim, nie zmienię —
Weźmiesz go całym —
Wasil.
Skarbce?
Dymitr waha się.
Te są moje.
Wasil.
Przyrzekłeś —
Dymitr.
Wszakże w przyrzeczeniu stoję,
Zamek ci oddam.
