Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Pogrobek tom II.djvu/202

nie majestatyczna? nie pańska? nie królewska? Mają Ślązcy Czarnego Orła, my białego.. Już na naszej pieczęci nie lada jeździec na szkapie, co przystał książętom.. ale orzeł jakby Cesarski!! I napis piękny, nie chwaląc się jam go układał: Sigillum Praemislai Polonorum Regis et Ducis Pomeraniae.
 Polonorum! położyłem nie bez myśli — zjedzą się ze złości!
 Uśmiechnął się Tylon i dodał:
 — Takiej pieczęci u nas nie bywało, ni u żadnego z panów naszych!
 — A wy się tem cieszycie? — spytał Teodoryk.
 — Jakże nie!!
 — Ja zaś.. nie cieszę się — rzekł Lektor potrząsając głową. — Wiecie dla czego? Bo ja wolę moc i władzę, niż trąbę i chwalbę.. wolę czyn niż słowo...
 Ale wyście, panie pisarzu, mężem słowa i w moc jego wierzycie...
 — Pewnie! — zawołał Tylon. — Bóg nas nauczył, że słowo się staje ciałem, i że co ma być czynem, wprzódy myślą być musi!
 Zamilkł i wracając do pierwszego wesołego nastroju — począł znowu.
 — Niech się książątka wściekają! niech się złoszczą! niech gryzą nieprzyjaciele! Który z nich na tę pieczęć spojrzy, ciarki pójdą po nim!