Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Semko Tom I.djvu/201

jechał, aby się waśnił z rodzoną? To nie było jechać po co.
 Jaśko zapatrzył się w ogień.
 — Gdybyś chciał żyć po bożemu, takim jakim ja cię widziećbym rada, dom by ci był otwarty — dodała.
 — Albo to moja wina — odezwał się Bobrek, — że pani matka niemców nie lubi, ja zaś z ojca niemcem jestem i im służę; polskiego zaś rodu i plemienia nie cierpię.
 — Milcz że! wiesz, że to krew moja i ty ją masz w sobie.
 Bobrek zadrgał.
 — Gdybym wiedział, kędy ona płynie we mnie, wyprułbym żyły i wytoczył ją.
 Agata rzuciła się tak gwałtownie z miejsca, iż kołowrotek przechylił się i miał paść, gdy go silną ręką pochwyciła i postawiła na podłodze z taką mocą, iż kawałki drzewa z niego odpadły.
 — Z temżeś to przybył! aby mi powiedzieć, że się dzieckiem mojem zwać nie chcesz? — krzyknęła wskazując na drzwi — no, to nie masz tu co popasać długo, jużeś swoje spełnił.
 Bobrek zrazu chciał wstać z ławy, ale się wstrzymał, zmusił do ostygnienia, pobladł i począł z obojętnem szyderstwem.
 — Albom to ja winien, że synem jestem mojego ojca? W pani matce inna krew mówi, inna we mnie, na to niema rady.