Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Semko Tom II.djvu/266

Bobrek. W kącie jej na ławie, w ciemnym płaszczu, siedział mężczyzna blady, z długą brodą w czapeczce na głowie, którą na widok klechy nieco uchylił i natychmiast nakrył znowu. Lękliwem okiem spoglądał na przybyłego.
 Klecha ciekawym był sprawdzić powieść o koronie; nie widział innego środka nad próbę rozpoczęcia rozmowy, w ten sposób, aby zdawać się mogło żydowi, iż on o wszystkiem jest zawiadomiony.
 — Wy tu sami myślicie nocować? — zapytał — mając przy sobie takie drogocenne rzeczy.
 Żyd drgnął, pomyślał.
 — No? a gdzie bezpieczniej być ma jak na zamku?
 — Oddalibyście lepiej podskarbiemu — dodał Bobrek.
 Zamiast odpowiedzi siedzący na ławie głową potrząsnął znacząco.
 — Boicie się o zapłatę? — uśmiechając się rzekł klecha, zwolna zaczynając przechadzać po izbie.
 Niechętny do rozmowy, głową tylko dał znak potwierdzający. W twarzy jego niepokój malował się wielki.
 — A wy kto? — zapytał.
 — Do dworu należę i do ks. kanclerza — rzekł Bobrek.
 Po chwili milczenia żyd pocichu się odezwał.