Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Semko Tom III.djvu/021

męża przecie dla królowej muszą wybrać, a nie mają dla niej nikogo krom was...
 Tyle razy to już słyszał Semko, iż przyjął z niedowierzaniem i zimno.
 — Słyszeliście o Jagielle — odparł krótko. — Z nienawiści dla mnie gotowi poganina wziąć.
 A po namyśle dodał.
 — Aby temu zapobiedz jeden środek jest... z Krzyżakami się związać.
 — Bodaj z djabłem! — wykrzyknął Bartosz.
 Bobrek, który tegoż dnia około południa przyszedł, wedle zwyczaju, pozdrowić kanclerza, w dziedzińcu już potrafił się dowiedzieć o powrocie Zamecha i o tem co on przywiózł. Ks. kanclerz powitał go uprzejmie... Po krótkim wstępie zwrócił się wprost doń.
 — Nie od rzeczy by było dla rozmówienia się w sprawie Wizny, około której są różne trudności, aby książe z mistrzem się zjechał?
 Bobrek się tego trochę spodziewał.
 — Każecie mi się dowiedzieć? — spytał.
 — Nie od rzeczyby było — powtórzył kanclerz. — Książe może być ztąd powołany wkrótce gdzieindziej.
 — Zatem mam jechać?
 Skinął kanclerz potakująco...
 Bobrek w rękę go pocałował i zniknął.
 W kilka dni potem Semko z Bartoszem