Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Semko Tom III.djvu/076

i przewieszonym z ramienia płaszczykiem, pierwsze miejsce ma w gościnie.
 Przy nim starzy a swoi Dobiesław, z purpurową od zmęczenia twarzą, Jaśko z Tęczyna z brodą swą siwą, Jan z Tarnowa, Gniewosz z Dalewic, i mnodzy inni...
 Wszystkim twarze promienieją, a oczy się śmieją.
 Służba stoły zastawia, lutniści już w struny brzękają, trzech trefnisiów u drzwi na znak czeka, aby gości zabawiać, a tu rozmowa toczy się jak fala pod wiatru powiewem wesoło, kiedy niekiedy okrzykiem przerywana.
 — Wojewodo — woła Florek z Zaborza, jednego z nim zawołania. — Wiecie kogom widział w oknie, przyglądającego się wjazdowi królowej naszej?
 — Któż cię zgadnie?
 — Dwie kopy stawię że nikt — śmiejąc się zawołał Florek i zatrzymał się nieco.
 Spytek uderzył go po ramieniu.
 — Może cię tak bardzo zdumiało przybycie tu Semka Mazowieckiego! — rzekł z trochą ironii, bo prawie pewien był, iż Florek miał go na myśli.
 Zagadnięty w ten sposób głowę spuścił.
 — Widzę, żeście lepiej uwiadomieni niż sądziłem — dodał, — przegrałem dwie kopy.