Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Semko Tom III.djvu/105

 — Jeśli w istocie mają przywiązanie do mnie, mogliżby chcieć widzieć mnie nieszczęśliwą i wiarołomną.
 Biskup pomyślał trochę.
 — Wiarołomną, nie — rzekł. — Ten ślub w dzieciństwie zawarty, nie był właściwie ślubem... Kościół...
 Jadwiga powstała żywo z siedzenia.
 — Ojcze mój! — zawołała rumieniąc się — ślub dla innych mógł być nieważnym, ale jam sercem przysięgła...
 — Uspokój się, uspokój! — odezwał ks. Radlica widząc ją zburzoną. — Ja nie wiem nic... ja tu nie mam wpływu, niestety! Ubolewać mogę, radzić, ale pomódz...
 Biedny mały biskup ręce rozłożył...
 — Nie mam tu siły ani wpływu — rzekł — trzeba mówić z innemi.
 — Z kim? — spytała królowa siadając.
 Radlica potrzebował znów chwili namysłu, nim odpowiedział.
 — Z kim? zaprawdę, zaprawdę. Oni wszyscy kochają swą panią i życzą jej dobrze lecz... kraj i Polska...
 Spuścił głowę.
 — Jaśko z Tęczyna poważnym jest mężem... Jan Tarnowa. Sędziwój z Szubina.
 Przez chwile milczała królowa, i brwi jej się zbiegły, czoło białe zmarszczyło.